1. UFAJ SWOJEJ INTUICJI, ALE TEŻ POZNAJ SIEBIE.
Jako rodzice musimy być pewni siebie, bo nasze dzieci oczekują od nas przodownictwa. Nie możemy wątpić w swą dojrzałość i życiowe doświadczenie.
2. NIE REZYGNUJ Z WŁASNYCH POTRZEB NA RZECZ DZIECKA.
TY TEŻ JESTEŚ KIMŚ WAŻNYM! Nadmierne poświęcanie się dla dzieci czyni nas wiecznie zmęczonych, a nasilone dawanie spotyka się z coraz większą ich postawą roszczeniową.
3. ZNAJ SWOJE DZIECKO, SŁUCHAJ SŁÓW, WNIOSKI WYCIĄGAJ Z ZACHOWANIA.
Niektórzy oceniają swoje dziecko raczej " powierzchownie", uważając, że skoro przy nas zachowuje się spokojnie, zawsze takie jest. Bezgraniczna może być miłość, ale nie zaufanie, dlatego jeżeli powątpiewasz w uczciwość swoich pociech, masz moralny obowiązek dociekać prawdy nawet jakbyś miał naruszyć ich prywatność.
4. OD SAMEGO POCZĄTKU ROZWIJAJ POZYTYWNE WARTOŚCI.
Należy być wzorem dla swych dzieci, aby w tym czasie zagłuszyć autorytet rówieśników.
5. PODKREŚLAJ ZNACZENIE DOBRYCH CHĘCI, WYSIŁKU I GOTOWOŚCI DO EMOCJONALNEGO RYZYKA.
W sytuacji, kiedy dziecko uważa coś za trudne, zachęcaj go do podejmowania wyzwania.Przecież to, co nas nie złamie, nas umocni.
6. BĄDŹ RODZICEM, A NIE PRZYJACIELEM.
Rodzicielstwo ma dużo cech przyjaźni, ale postrzeganie rodziców jako mocniejszych jest dla nastolatków pewnym zakotwiczeniem w ich świecie. Jeżeli rodzice abdykują z tej funkcji na rzecz przyjaźni, dzieci stracą poczucie bezpieczeństwa, jednak nie przyznają się do tego, by nie tracić przywilejów. Czując się wtedy równi, mogą nimi manipulować i uciekać do szantażu, a nie o to przecież chodzi.
7. WYZNACZAJ GRANICE. NIE, JEST PEŁNYM SKOŃCZONYM ZDANIEM.
"Rodzice, którzy nie mają odwagi twardo stąpać po ziemi, mają dzieci stąpające po nich" Dzieci muszą wiedzieć, co im wolno, czego nie.
8. UTRZYMUJ DYSCYPLINĘ, ALE NIE KARZ.
Dyscyplina ma pobudzać do uczenia, a nie powodować krzywdę dziecka. Tu nie chodzi o krzyk, bicie, tylko o zawarcie pewnej pisemnej umowy między nastolatkiem a rodzicem wskazującej zasady dozwolonego zachowania.
9. ROZMAWIAJ, A NIE KOMUNIKUJ.
Skuteczni rodzice winni rozmawiać ze swoimi dziećmi w sposób spokojny, ale skuteczny i rzeczowy. Ważne podczas rozmowy są kontakty wspierające, tzn., nastolatkowi często wystarczy rozumiejące ucho, a nie setki rad. Spróbujcie porozumiewać się na poziomie uczuć.
Komunikaty typu " Ja" wyrażające nasze uczucia i oczekiwania są skuteczniejsze niż z przyzwyczajenia stosowane bariery komunikacyjne.
( formuła komunikatu " Ja" : Czuję się............ gdy Ty............ponieważ......................i chciał( a )bym...................).
10. ZAJMUJ ZDECYDOWANE STANOWISKO W SPRAWIE SEKSU, NARKOTYKÓW, ALKOHOLU.
Tematy te nie mogą stanowić tabu. W przypadku eksperymentowania z używkami kary muszą być jasno omówione i z całą surowością stosowane.